Wifi In The House

Chapter 47

Hari ini dalam sejarah. 18 Julai 2010, hari yg akan sentiase diingat. Tp kalo xigt pon xpe. Mende xpenting. Apakah istimewanya 18 Julai nih? Hari ni hari jadi berjuta2 org kat seluruh dunia. Istimewa kan? Tet! Bunyi buzzer. Harini telah ditakdirkan untuk keluarga aku mempunyai sebuah teknologi yg telah lama dinikmati oleh masyarakat dunia. Teknologi menghubungkan alam realiti dan alam maya. Ya, teknologi internet. Memetik percakapan aruah abg aku, Hisham Ahmad, dan diedit sedikit yg bermaksud "kita rase teknologi yg sume org dh rase". Camtuh la sikit2 maksudnye. Oh i miss you brader.

Detik kol 1pg, lampu kaler kuning kat router tuh akhirnye menyala. Sebelum tuh ngade2 bega2 router tuh la, shutdown laptop pastu on balik. Xtau nape mende tuh xnk berkelip. Setelah experimen telah dilakukan oleh Shahril Ahmad, konklusinya adalah, splitter rosak. Whatever! Then, Nizam Ahmad lak terus bukak facebook semate2 nk men poker. Sblm nih slalu die lepak cc spi pg men mende alah tuh. Skrg dh xde la rutin tuh.

Pg itu, Shahril Ahmad bersama2 Noorlizawati Ahmad dan Halijah Mat aka mak aku g usha festivel bunga kat Putrajaya. So aku bersendirian kat umah on9. Seronok men dota xlag. Xde la pukimak2 yg men dota ckp aku noob. Xsabar nk tunggu Shahir Salleh Ahmad pulang dr Matrik Selangor. Nak ajak die berdota. Kompom la anda kalah!

Skrg nih kat UKM. Rase nk balik je. Nak on9 dota. Kalo nk men kat UKM, hampeh! Kene tunggu kol 4 pg baru best men. Kalo x, "NOOB" akan dilaungkan kepada saya. Sgt shit! Saya nak balik skrg! Oh tidak.


---end of chapter---